اختلال شخصیت اجتنابی

اختلال شخصیت اجتنابی

اختلال شخصیت اجتنابی، اختلالی است که باعث می شود فرد حساسیت خیلی زیادی به مورد انتقاد قرار گرفتن و طرد شدن داشته باشد، اعتماد به نفسش را از دست بدهد و از روابط اجتماعی اجتناب کند. این اختلال با خجالتی بودن متفاوت است. شدت این اختلال آن قدر زیاد است که بر توانایی فرد در تعامل با دیگران و حفظ روابط زندگی روزمره تاثیر می گذارد.

علائم و نشانه های اختلال شخصیت اجتنابی

نشانه های اختلال شخصیت اجتنابی شامل رفتارهای متنوعی از جمله موارد زیر هستند:

·        اجتناب از کارکردن، روابط اجتماعی و تحصیل به علت ترس از مورد انتقاد قرار گرفتن و پذیرفته نشدن

·        عزت نفس پایین

·        ایزوله کردن خود

فرد مبتلا به این اختلال، وقتی در موقعیت های اجتماعی قرار بگیرد، ممکن است اصلاً  حرف نزند، از خجالت قرمز بشود، لکنت پیدا کند یا به شیوه های دیگری خجالت زده شود. همچنین ممکن است این فرد با اضطراب خیلی زیاد مدام اطرافیانش را بررسی کند تا ببیند که نشانه هایی از عدم پذیرش خودش را در آن ها مشاهده می کند یا نه؟

چنین آدمی می داند که در موقعیت های اجتماعی حس خوبی ندارد و خودش را در ارتباطات اجتماعی ناتوان می بیند.

تأثیرات اجتماعی اختلال شخصیت اجتنابی

اختلال شخصیت اجتنابی منجر به ترس از طرد شدن و مورد پذیرش قرار نگرفتن می شود و به همین دلیل ارتباط و تعامل با دیگران را دشوار می کند. ممکن است کسی که مبتلا به این اختلال است نتواند با کسی دوست بشود، مگر این که به این اطمینان برسد که فردی به او علاقه مند است.

آدم های دارای اختلال شخصیت اجتنابی از این که اطلاعات شخصی شان را با دیگران سهیم بشوند یا در مورد احساساتشان صحبت کنند می ترسند. این ویژگی باعث می شود تا فرد به سختی بتواند در روابط صمیمانه یا دوستی های نزدیک باقی بماند.

مطابق راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی، اگر 4 نشانه یا بیشتر از 4 نشانه از موارد زیر در کسی دیده شود، می توان تشخیص داد که او مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی است:

·        اجتناب از شغل هایی که نیازمند روابط فردی هستند، به دلیل ترس از انتقاد، طردشدن یا پذیرفته نشدن.

·        عدم علاقه به ارتباط با آدم ها، مگر این که مطمئن باشد او را دوست دارند.

·        پرهیز از روابط صمیمانه به  علت ترس از خجالت زده شدن یا احمق به نظر آمدن.

·        اجتناب از روابط جدید به دلیل ترس از کافی نبودن.

·        اعتقاد فرد به اینکه در نظر دیگران آدم جالب و جذابی نیست.

·        عدم علاقه به خطر کردن و انجام فعالیت های جدید به دلیل ترس از عدم موفقیت و خجالت زده شدن.

درمان  اختلال شخصیت اجتنابی

مثل باقی اختلالات شخصیت، برای درمان این اختلال هم، یک متخصص می تواند برنامه درمانی مناسبی را برای مراجعش طراحی کند.

روش های درمانی این اختلال متنوع هستند اما می توانند شامل جلسات مشاوره و روان درمانی باشند. در صورتی که اختلالی مثل افسردگی یا اضطراب این اختلال را همراهی کند، دارو درمانی هم می تواند مفید باشد.

در ادامه مطالعه مقاله  «اختلال شخصیت اسکیزوئید» را به شما پیشنهاد می کنیم.

چنانچه شاهد نشانه های این اختلال در خودتان یا یکی از نزدیکان هستید، برای آگاهی از روش های درمان اختلال شخصیت اجتنابی با مشاوران آیدانیتو تماس بگیرید.