آیدانیتو > اعتیاد به سلفی گرفتن
اعتیاد

اعتیاد به سلفی گرفتن

اعتیاد به سلفی گرفتن

اگر امروز، تا الان سه عکس سلفی از خودتان گرفته‌اید، بدانید که دچار مشکل بزرگی شده‌اید. گروهی از روانپزشکان آمریکایی اعتقاد دارند که اعتیاد به سفلی گرفتن می‌تواند نشان دهنده‌ی یک اختلال روانی باشد.همه‌ی ما کسی را می‌شناسیم که تمایل دارد هر لحظه از زندگی‌اش و موقع انجام هر کاری از خودش سلفی بگیرد. شاید این رفتارها به نظر چندان عجیب و نگران کننده نیایند. اما اجازه بدهید یک داستان واقعی را برای شما تعریف کنم:

 

 

دنی بومن (Danny Bowman) یک پسر 19 ساله‌ی انگلیسی دچار بدترین نوع اعتیاد به سلفی بود و ثابت کرد که نوع جدیدی از گرفتاری در دنیای امروز در حال ظهور است. او عادت داشت که روزانه 200 عکس سلفی از خودش بگیرد. در نهایت دَنی به خاطر سلفی گرفتن به مدت 6 ماه از خانه بیرون نرفت، نزدیک به 14 کیلو وزن کم کرد و از دانشگاه اخراج شد.

او به شدت درگیر این بود که بتواند یک عکس سلفی بی‌عیب‌ونقص از خودش بگیرد. در نهایت دَنی تصمیم به خودکشی گرفت. و خوشبختانه، این اقدام مثل تلاش‌هایش برای گرفتن یک سلفیِ فوق‌العاده با شکست مواجه شد.

اخیراً انجمن روانپزشکی آمریکا پذیرفت که سلفی گرفتنِ بیش‌ازحد یک اختلال روانی است. آن‌ها یک نام هم برای این اختلال روانی در نظر گرفته‌اند و به آن «سلفیتیس» می‌گویند. این انجمن اختلال سلفیتیس را این‌طور تعریف می‌کند: «یک تمایل وسواسی به عکس گرفتن از خود و انتشار آن در شبکه‌های اجتماعی به عنوان روشی برای جبران کمبود اعتماد به نفس و پر کردن جای خالی صمیمیت.»

آن‌ها این اختلال را در سه سطح طبقه بندی می‌کنند: مرزی، حاد و مزمن.

اگر روزانه 3 عکس سلفی از خودتان می‌گیرید اما آن‌ها را در فضای مجازی منتشر نمی‌کنید، خودتان را مرزی بدانید. اگر روزانه حداقل 3 عکس سلفی را در شبکه های مجازی قرار می‌دهید به حالت حاد این اختلال مبتلا شده‌اید و اگر تمایل شدید و غیر قابل کنترلی به گرفتن 6 عکس در روز و انتشار آن دارید، مبتلا سلفیتیس مزمن هستید.

دَنی در سطح سوم این طبقه‌بندی قرار می‌گرفت و شاید اصلاً لازم باشد یک سطح جداگانه برای او در نظر بگیریم. او در مصاحبه‌ای با یک روزنامه گفته بود: «من همیشه به دنبال این بودم که یک عکس سلفی فوق‌­العاده، ایده‌آل و بی‌عیب‌ونقص از خودم بگیرم و وقتی فهمیدم نمی‌توانم موفق بشوم، دلم خواست که بمیرم. من دوستانم را از دست دادم، از تحصیل باز ماندم و سلامتی و تقریباً کل زندگی‌ام به خطر افتاد.»

ما چه چیزی از دَنی یاد می‌گیریم؟ شاید همه‌ی ما کم و بیش بدانیم که امروزه در دنیایی زندگی می‌کنیم که بی‌وقفه ما را برای رسیدن به یک کمال و ایده‌آل سطحی تحریک می‌کنند. اما این میزان از ایده‌آل بودن غیر واقعی است و به هیچ عنوان نمی‌توان به آن رسید.

در دنیایی که آدم‌ها به جراحی زیبایی معتاد شده‌اند و مدام می‌خواهند که ویژگی‌های جسمی‌شان را ارتقا بدهند، این همه توجه به ظاهر و تلاش برای هر چه زیباتر شدن دارد ما را به جنون می‌رساند. اعتیاد به سلفی گرفتن یکی از نشانه‌های این جنون است.

درمان اعتیاد به سلفی گرفتن

متخصصان اعتقاد دارند که برای درمان این اختلال باید از همان روش‌هایی استفاده کرد که برای درمان سایر اعتیادها به کار گرفته می‌شوند. کسی که به سلفی گرفتن اعتیاد دارد، بعد از درمان یاد می‌گیرد که در کنار دنیای مجازی زندگی کند نه اینکه درون آن زندگی کند.

انجمن روانپزشکی آمریکا معتقد است که هیچ دارویی برای درمان این اختلال وجود ندارد. اما روان درمانی می‌تواند برای درمان آن مفید باشد. روش‌های درمانی‌ای مثل درمان شناختی – رفتاری کمک می‌کنند تا افراد با تغییر الگوی فکری مشکلشان را حل کنند. مخصوصاً زمانی که فرد در نخستین سطح اعتیاد به سلفی گرفتن قرار گرفته باشد.

متخصصان اعتقاد دارند که افسردگی، وسواس، تنهایی و کمبود عزت نفس می‌توانند ریشه‌های این اختلال روانی باشند و اگر فرد بتواند در مرحله‌ی اول از عهده‌ی بیماری‌هایی مثل افسردگی، اضطراب و … بربیاید و یک زندگی فردی و اجتماعی سالم تشکیل بدهد که در آن احساس تنهایی نکند، احتمالاً نیازش به سلفی گرفتن کاهش می‌یابد یا از بین می‌رود.

شاید به نظر باورنکردنی بیاید اما در سال 2017، 30 نفر در حال سفلی گرفتن جان خود را از دست دادند. آن‌ها در حالی که در شرایط خطرناکی مشغول گرفتن عکس‌هایی ایده‌آل از خودشان بودند، زیر قطار رفتند، از یک بلندی به پایین پرتاب شدند یا غرق شدند. حتی یک نفر توسط یک فیل زیر پا لِه شد.

بر کسی پوشیده نیست که پیشرفت تکنولوژی مزایای بسیاری داشته و موجب افزایش کیفیت زندگی ما در ابعاد مختلف و متعددی شده است. اما این پیشرفت متأسفانه ضررهایی هم با خود به زندگی ما وارد کرده و به نوعی سبک زندگی ما را تغییر داده است.

به نظر می رسد ما امروز به جای لذت بردن از زندگی و لحظات شیرینش بیشتر به دنبال تأیید گرفتن از اجتما‌ و اعضایش هستیم و دنیای مجازی ما را به تشنگان «لایک» تبدیل کرده است.

 

 

در ادامه مطالعه‌ی مقاله‌ی «اعتیاد به اینترنت» را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *