اختلال شخصیت نمایشی

اختلال شخصیت نمایشی، اختلالی  است که عزت نفس فرد را کاملاً به مورد پذیرش قرار گرفتن از جانب دیگران وابسته می کند. آدم هایی که مبتلا به این اختلال هستند، نیاز بیش از حدی به توجه دیگران دارند و اغلب برای به دست آوردن این توجه کارهای نامناسبی انجام می دهند.

این اختلال در زنان شایع تر از مردان است و معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل جوانی بروز پیدا می کند.

علائم و نشانه های اختلال شخصیت نمایشی

در اکثر مواقع، آدم های مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی مهارت های اجتماعی خوبی دارند اما تمایل دارند که از این مهارت ها برای مدیریت دیگران استفاده کنند تا بتوانند در مرکز توجه باشند.

این اختلال می تواند باعث شود که :

·        فرد فقط در صورتی احساس راحتی داشته باشد که در مرکز توجه باشد.

·        لباس های تحریک کننده بپوشد و برای تحریک دیگران رفتارهای نامناسبی انجام دهد.

·        با سرعت زیاد احساسات مختلف را تجربه کند.

·        رفتارهایش عجیب و غیرصادقانه به نظر بیایند (مثلاً به شکل اغراق آمیزی احساساتش را ابراز کند).

·        بیش از حد به ظاهرش برسد.

·        مدام به دنبال تأیید دیگران باشد.

·        به راحتی تحت تاثیر دیگران قرار بگیرد.

·        نسبت به انتقاد و عدم تأیید، حساسیت زیادی داشته باشد.

·        تحمل پایینی نسبت به مشکلات داشته باشد، خیلی زود از کارهای روتین خسته بشود، اغلب اوقات کارها را شروع کند و بدون آن که آن ها را به پایان برساند، سراغ کار دیگری برود.

·        قبل از عمل کردن فکر نکند.

·        تصمیمات عجولانه بگیرد.

·        همه فکر و ذکرش خودش باشد و به ندرت به دیگران اهمیت بدهد.

·        در مدیریت روابط مشکل داشته باشد و معمولاً روابطش با دیگران سطحی باشد.

·        برای جلب توجه دیگران، تهدید به خودکشی کند یا واقعاً این کار را انجام دهد.

دلایل اختلال شخصیت نمایشی

علت واقعی اختلال شخصیت نمایشی شناخته شده نیست اما متخصصان بسیاری باور دارند که عوامل ارثی یا محیطی می توانند در ابتلا به این بیماری نقش داشته باشید.

به عنوان مثال مشاهده علائم این اختلال در افراد مختلف یک خانواده نشان می دهد که این اختلال می تواند ارثی باشد. از سویی دیگر می توان گفت وقتی یکی از والدین یا هر دو مبتلا به این اختلال باشند، ممکن است فرزندشان رفتارهای مرتبط با این اختلال را تقلید کنند.

عوامل محیطی دیگری مثل عدم تنبیه شدن در دوران کودکی، تشویق کودک در مواقعی که از جانب دیگران تأیید می شود و توجه غیر قابل پیش بینی ای که کودک از والدینش دریافت می کند، می توانند منجر به این اختلال شوند.

درمان اختلال شخصیت نمایشی

به طور کلی کسانی که دارای این اختلال هستند، باور ندارند که نیازمند درمان هستند. همچنین آن ها تمایل دارند که در احساساتشان اغراق کنند و انجام کارهای روتین را دوست ندارند که باعث می شود دنبال کردن یک برنامه درمانی برایشان دشوار باشد.

اما گاهی اوقات آن ها برای درمان افسردگی که احتمالاً ناشی از شکست در روابط است یا مشکلات دیگری که باعث پریشانی شان شده است به یک متخصص مراجعه می کنند.

شرکت در جلسات روان درمانی و مشاوره معمولاً بهترین روش درمانی برای این اختلال است. هدف درمان این است که به فرد کمک شود تا انگیزه ها و ترس هایی را که موجب رفتارهای نمایشی می شوند، آشکار کند، بشناسد و یاد بگیرد که به روش های سالم تری با دیگران ارتباط برقرار کند.

در ادامه مطالعه مقاله «اختلال شخصیت مرزی» را به شما پیشنهاد می کنیم.

چنانچه شاهد نشانه های این اختلال، در خودتان یا یکی از اطرافیانتان هستید، با مشاوران آیدانیتو تماس بگیرید.