دوران عقد

عقد

دوران عقد

وقتی دو نفر در دوران عقد هستند، یعنی با هم پیمان بسته‌اند. آن‌ها قصد دارند که با هم ازدواج کنند، یعنی قرار است که یک زندگی مشترک را در کنار هم آغاز کنند و به این منظور احتیاج به یک پیمان دارند.
عقد، عهدی است که زن و مرد می بندند تا ازدواج خود را استوار کنند و شامل عقد شرعی و عقد قانونی است. وقتی صیغه‌ی عقد دائم خوانده می‌شود، دو نفر از نظر شرعی به هم محرم می‌شوند و نزدیکی‌شان به هم از نظر شرعی مشکلی ندارد. با عقد قانونی ازدواج به صورت رسمی و قانونی ثبت می‌شود و افراد ملزم به رعایت اموری قانونی هستند.

تفاوت دوران نامزدی و دوران عقد

در دوران نامزدی و آشنایی پیش از ازدواج، زوجین به هم محرم نیستند. در واقع دوران نامزدی برای آشنایی بیشتر در مورد خصوصیات، روحیات و اعتقادات طرف مقابل است. نامزدها از لحاظ قانونی، زن و شوهر محسوب نمی شوند و شرایط جدایی در دوران نامزدی با دوران عقد متفاوت است.
افراد نباید در دوران نامزدی با هم رابطه‌ی جنسی داشته باشند. چون همسر شرعی و قانونی هم نیستند و در صورت جدایی، چنین رابطه ای تبعات روانی زیادی برای آنها خواهد داشت.
در دوران عقد، زوجین می‌توانند نزدیکی جنسی داشته باشند. آن‌ها بعد از عقد زن و شوهر هستند و رابطه‌ی جنسی بین زن و شوهر، بهنجار و عادی است. در دوران عقد جدایی همان شرایط طلاق را دارد و برخلاف نامزدی که می‌تواند به راحتی و بدون نیاز به هیچ روند قانونی به هم بخورد، به هم زدن عقد یک فرآیند قانونی است.

ویژگی‌های دوران عقد

رفت و آمد خانوادگی

دوران عقد همراه با تعاملات خانوادگی است. در این دوران افراد در مهمانی‌های خانوادگی شرکت می‌کنند و کم‌کم با خانواده‌های هم آشنا می‌شوند. این دوران بهترین فرصت است تا افراد به شناخت بیشتری از خانواده‌ی همسر خود برسند، با ویژگی‌ها و مناسبات خانواده‌ی همسر آشنا بشوند و فرصتی را برای معرفی خود به آن‌ها فراهم کنند.
در دوران عقد پذیرش خانواده‌ی همسر بیشتر می‌شود و افراد باید در دوران عقد به این باور برسند که از این به بعد، اعضای خانواده‌ی همسرشان، بخشی از زندگی‌شان خواهند بود.

شناخت عمیق‌تر

در دوران عقد افراد دیگر با محدودیت‌های گذشته روبه‌رو نیستند، در نتیجه رفت و آمدشان با هم بیشتر می‌شود. آن‌ها بیشتر از دوران نامزدی با هم وقت می‌گذرانند، به هم نزدیک‌تر می‌شوند و در این دوران به شناخت بیشتر و عمیق‌تری از هم می‌رسند.
در این دوران همسران می‌توانند به مهمانی بروند، در جمع حاضر شوند و در کنار هم به فعالیت‌های اجتماعی بپردازند. همه‌ی این‌ها فرصت‌هایی را فراهم می‌کنند که همسر خود را در تعامل با دیگران مشاهده کنند و خصوصیات منحصر به فرد او را بیشتر بشناسند.

رابطه‌ی جنسی

بعد از عقد همسران به هم محرم هستند و شرعاً و قانوناً می‌توانند از نظر جنسی به هم نزدیک شوند. نیاز جنسی یکی از اصلی‌ترین نیازهای انسان است که از طریق رابطه‌ی جنسی برآورده می‌شود.
دوران عقد فرصتی را فراهم می‌کند تا افراد با تجربه‌های جنسی به شناخت بیشتری از علائق و سلیقه‌های جنسی هم برسند و کم‌کم یاد بگیرند که به بهترین نحو زندگی جنسی‌شان را لذت‌بخش کنند.

حد و حدود در رابطه‌ی جنسی در دوران عقد

بهتر است همسران مراقب باشند تا در دوران عقد رابطه‌ی جنسی کامل برقرار نکنند. درست است که آن‌ها همسر قانونی هم هستند، اما به هر حال هنوز زیر یک سقف نرفته‌اند و احتمال جدایی، هر چند کم وجود دارد.
در صورت طلاق و جدایی رابطه‌ی جنسی کامل می‌تواند تبعاتی به همراه داشته باشد. تبعاتی که در جامعه‌ی ما برای دختران سنگین‌تر هستند. بهتر است رابطه‌ی جنسی در دوران عقد همراه با محدودیت‌هایی باشد.

برای اطلاعات بیشتر در مورد رابطه‌ی جنسی می‌توانید مقاله‌ی «رابطه‌ی جنسی» را مطالعه کنید.

آمادگی برای زندگی مشترک

در دوران عقد، همسران به نوعی برای زندگی مشترک آماده می‌شوند. در فرآیند آماده کردن محل زندگی و ملزومات یک زندگی مشترک با مسائل اقتصادی آشنا می‌شوند، در تعاملات بین فردی همسرداری را یاد می‌گیرند و با رفت و آمدهای خانوادگی، تعامل با خانواده‌ی همسر را درک می‌کنند.
دوران عقد به زوجین کمک می‌کند تا با آمادگی بیشتری زیر یک سقف بروند.

دوران عقد، دورانی است که در آن دو فرد از لحاظ قانونی و شرعی همسر هم هستند اما هنوز در یک خانه و در کنار هم زندگی نمی کنند. اگر زوجین نگاه درستی به این دوران داشته باشند و از شرایط ویژه ی آن به بهترین نحو استفاده کنند، می توانند بعد از دوران عقد با آمادگی بیشتری وارد زندگی مشترک بشوند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد مراحل آشنایی پیش از ازدواج مطالعه‌ی مقاله‌ی «دوران نامزدی و ویژگی‌های آن را» را هم به شما پیشنهاد می‌کنیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *