راهنمای مطالعه
اختلال اضطراب جدایی
اضطراب جدایی یک مرحله کاملاً عادی در فرایند رشد نوزادان و کودکان نو پا است. کودکان خیلی کوچک اغلب دوره هایی از اضطراب جدایی را تجربه می کنند و بیشتر کودکان این اضطراب را در حدود سه سالگی تجربه می کنند.
در بعضی کودکان، اضطراب جدایی نشانه یک مشکل جدی تر است که به آن اختلال اضطراب جدایی می گویند و در دوران پیش از ورود به مدرسه آغاز می شود.
اگر اضطراب جدایی کودکتان شدید یا طولانی به نظر می آید (مخصوصاً در صورتی که فعالیت های روزمره و عملکردش را در مدرسه مختل کرده باشد یا منجر به حملات هراس و مشکلات دیگری شده باشد)، احتمالاً او مبتلا به اختلال اضطراب جدایی است. در اکثر مواقع این اختلال با اضطراب کودک درباره والدینش مرتبط است اما می تواند به شخص دیگری که از او مراقبت می کند هم مربوط باشد.
اگر چه این حالت کمتر اتفاق می افتد اما اختلال اضطراب جدایی می تواند در دوران نوجوانی و بزرگسالی هم رخ بدهد و منجر به مشکلات زیادی شود.
نشانه های اختلال اضطراب جدایی
اختلال اضطراب جدایی وقتی تشخیص داده می شود که نشانه ها بیش از حد باشند و در عملکرد روزانه فرد استرس و پریشانی زیادی ایجاد کنند. نشانه ها شامل موارد زیر هستند:
- استرس مکرر و بیش از حد، ناشی از دور ماندن از خانه یا کسی که فرد دوستش دارد یا حتی فکر کردن به این دوری
- نگرانی مداوم و بیش از حد، در مورد از دست دادن پدر، مادر یا کسی که فرد دوستش دارد و بیمار شدن او
- نگرانی مداوم در مورد اتفاق بدی که نیافتاده است، مثل دزدیده شدن و جدایی از والدین
- اجتناب از دور ماندن از خانه به علت ترس از جدایی
- اجتناب از تنها ماندن در خانه، بدون والدین
- بی میلی به خوابیدن در جایی دور از خانه و بدون والدین یا کسی که فرد دوستش دارد
- کابوس های تکراری در مورد جدایی
- شکایت از سردردهای مداوم، معده درد یا نشانه های دیگری که موقع جدایی از والدین یا پیش بینی جدایی تجربه می شوند
دلایل اختلال اضطراب جدایی
گاهی اوقات، اختلال اضطراب جدایی نتیجه استرس های زندگی و جدا ماندن از کسی است که دوستش داریم. ژنتیک هم می تواند در ابتلا به این اختلال نقش داشته باشد.
عواملی که احتمال ابتلا به اختلال اضطراب جدایی را افزایش می دهند
اختلال اضطراب جدایی، بیشتر مواقع، در دوران کودکی آغاز می شود اما می تواند تا نوجوانی و حتی بزرگسالی ادامه داشته باشد. عوامل و شرایط زیر خطر ابتلا به این اختلال را بیشتر می کنند:
استرس های زندگی یا فقدان هایی که منجر به جدایی می شوند
بیماری، مرگ اعضای خانواده، مرگ حیوان خانگی، طلاق والدین، نقل مکان به محله ای دیگر یا رفتن به مدرسه ای جدید می تواند منجر به ابتلا به این اختلال شود.
سابقه خانوادگی
اگر افراد خانواده یک فرد دارای اختلالات اضطرابی باشند، خطر ابتلا به این اختلال بیشتر می شود.
مشکلات محیطی
اتفاقات ناگوار و سوانحی مثل جنگ، بلایای طبیعی، تصادفات و… که باعث جدایی یک فرد از عزیزانش شوند می توانند زمینه ساز اختلال اضطراب جدایی باشند.
درمان اختلال اضطراب جدایی
معمولاً اختلال اضطراب جدایی بدون درمان ناپدید نمی شود و می تواند در بزرگسالی به اختلال هراس یا انواع مختلف اختلالات اضطرابی تبدیل شود.
اگر نگران فرزندتان هستید و حدس می زنید که دارای این اختلال باشد، حتماً از یک متخصص کودک کمک بگیرید.
در ادامه مطالعه مقاله «اضطراب در کودکان» را به شما پیشنهاد می کنیم.
برای آگاهی از روش های درمان انواع اختلالات کودکان، با مشاوران آیدانیتو تماس بگیرید.